we właściwy sposób

См. также в других словарях:

• sposób — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. sposóbsobu, Mc. sposóbsobie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} określona metoda, forma lub tryb wykonania, ujęcia czegoś; to, jak coś się robi; styl : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sposób… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… …   Słownik języka polskiego

• sposób — 1. Brać się, wziąć się na sposób; chwytać się sposobu «uciekać się do wybiegów, forteli dla uzyskania czegoś, posłużyć się sprytem»: Niemcy robią teraz po wsiach przeglądy koni i dobre konie od razu rekwirują. (...) W tutejszej okolicy chłopi… …   Słownik frazeologiczny

• brać się – wziąć się na sposób — {{/stl 13}}{{stl 7}} znajdować odpowiednią metodę, właściwy sposób w celu uzyskania lub otrzymania czegoś; używać fortelu, wybiegu dla uzyskania czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ilekroć miał kłopoty, brał się na sposób. Ponieważ nie szło mu w szkole …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …   Słownik języka polskiego

• odpowiadać — ndk I, odpowiadaćam, odpowiadaćasz, odpowiadaćają, odpowiadaćaj, odpowiadaćał odpowiedzieć dk, odpowiadaćwiem, odpowiadaćwiesz, odpowiadaćwiedzą, odpowiadaćwiedz, odpowiadaćwiedział, odpowiadaćwiedzieli 1. «dawać odpowiedzi, udzielać informacji… …   Słownik języka polskiego

• sedno — n III, Ms. sednonie, blm «to, co jest w czymś zasadnicze, podstawowe; istota czegoś» Sedno problemu, rzeczy, sprawy, zagadnienia. Dojść, przejść, przystąpić do sedna czegoś. Sedno czegoś leży, tkwi w czymś. ◊ Trafić w sedno «znaleźć właściwe… …   Słownik języka polskiego

• trzeba — 1. «powinno się, należy, wypada» Trzeba myśleć, pracować. Trzeba być uczciwym. Trzeba dodać, przyznać, że… Z tym trzeba ostrożnie. Robić tyle, ile trzeba. ◊ Trzeba być jakimś, kimś (np. bardzo odważnym, bohaterem a. głupim, ślepym), żeby… «tylko… …   Słownik języka polskiego

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• macierzyński — «właściwy matce; matczyny» Instynkt macierzyński. Macierzyńska miłość, troskliwość. Uczucia macierzyńskie. ∆ Urlop macierzyński «urlop ustawowo przysługujący kobiecie pracującej po urodzeniu dziecka w celu zapewnienia mu opieki» po macierzyńsku… …   Słownik języka polskiego

• siostrzany — «właściwy siostrze; taki jaki powinien być u siostry, jaki powinien charakteryzować siostrę; przyjazny, serdeczny» Żywić do kogoś siostrzane uczucia. Siostrzana rada. Siostrzany pocałunek, uścisk. po siostrzanemu «tak jak siostra; w sposób… …   Słownik języka polskiego